بیانیه دکتر ناتالیا کانم،مدیر اجرایی صندوق جمعیت ملل متحد در روز جهانی جمعیت
زنان حق دارند با اطمینان در رابطه با بهداشت باروری خود تصمیم بگیرند. این حق در سال 1994 در قاهره در محل کنفرانس بین المللی جمعیت و توسعه (ICPD) تأیید شد ، جایی که 179 دولت موافقت کردند که سلامت باروری پایه و اساس توسعه پایدار است.
در قاهره آینده ای را تصور می کردیم که در آن هیچ زنی جان خود را در باروری و تولد فرزند از دست ندهد و- صرف نظر از موقعیت اقتصادی،اجتماعی- همه زنان به مراقبت های بهداشتی با کیفیت برای مادران دسترسی داشته باشند.
ما زمانی را تصور می کردیم که همه در امنیت و عاری از خشونت و با احترام زندگی کنند.
از سال 1994 ، دولت ها ، فعالان ، سازمان های جامعه مدنی و مؤسساتی مانند صندوق جمعیت ملل متحد برای برآورده ساختن برنامه عمل کنفرانس بین‌المللی جمعیت و توسعه گرد هم آمدند و متعهد شدند موانعی را که بر سر راه سلامت و انتخاب زنان و دختران وجود دارد را از میان بردارند.
با وجود دستاوردهای قابل توجه در طی 25 سال گذشته ، ما هنوز راه طولانی برای دستیابی به تعهد قاهره داریم و زمانی برای از دست دادن نداریم.
در صندوق جمعیت ملل متحد، ما با کشورها و شرکای دولتی خود برای دستیابی به جهانی که ۲۵ سال پیش تصورش را می‌کردیم در تلاش هستیم.
در اجلاسی که در ماه نوامبر ، دانمارک ، کنیا و صندوق جمعیت ملل متحد در نایروبی برگزار می کنند ، جامعه جهانی فرصتی خواهد داشت که به وعده های داده شده در قاهره بپردازد و جهانی را که ما در برنامه اقدام ICPD تصور کردیم را به یک واقعیت برای همه زنان و دختران تبدیل کند. در این اجلاس سران کشورها ، اندیشمندان ، سازمانهای جامعه مدنی ، جوانان ، مؤسسات مالی بین المللی ، نمایندگان بخش خصوصی و هزاران نفر دیگر که در پیگیری های مداوم سلامت باروری برای همه نقش دارند شرکت خواهند کرد. همه ما در این امر سهیم هستیم.
امسال،در روز جهانی جمعیت،من از همه –دولت‌ها،جوامع مدنی و مردم- می‌خواهم تا برای زنان و دختران جهان قدم برداریم و کار ناتمام کنفرانس قاهره را به سرانجام برسانیم.
دنیایی که به وعده های داده شده عمل می‌کند و حقوق و انتخاب های بهداشت باروری برای همه واقعیت است دنیایی است که همه ما می خواهیم و می توانیم داشته باشیم اگر در نایروبی و فراتر از آن با تعهدات مشخص و منابع بسیار بیشتری برای تکمیل سفری که از 25 سال پیش شروع کردیم درکنار هم جمع شویم.
زنان و دختران نمی توانند صبر کنند. کشورها و جوامع نمی توانند صبر کنند. هم اکنون زمان عمل به قول های داده شده است.
