تغییرات پویایی جمعیت به خصوص باروری و مرگ و میر نمود داشته است. این مهم، پیامدهای بیشماری را برای کشور به دنبال داشته است. مطالعات بسیاری در رابطه با پیامدهای تحولات جمعیت به خصوص در دهه‌های اخیر انجام شده است که اغلب این تحقیقات به بحث پیرامون پیامدهای اقتصادی، اجتماعی و سلامت تغییرات جمعیت در بستر گذار ساختار سنی اختصاص دارد. در بستر گذار ساختار سنی و با انتقال نسل بیشزایی موالید به سنین بالای ۶۵ سال، فاز سالخوردگی جمعیت در کشور رخ خواهد داد که به اذعان اغلب جمعیتشناسان و محققان جمعیتی یکی از مهمترین مسائلی است که کشور ایران در سالهای آتی با آن مواجه خواهد بود.

سالخوردگی جمعیت بالطبع منجر به بروز نیازمندی های متفاوت اقتصادی،اجتماعی و سلامت خواهد شد که لزوم برنامه ریزی و سیاست گذاری در مواجهه با این پدیده را ناگزیر می سازد. از این حیث می توان به برنامه ریزی برای ارتقاء سطح حمایت اجتماعی از سالمندان، ارتقاء سطح کمی و کیفی بهداشت و درمان در کشور به سبب بالا بودن سطح نیازمندی های بهداشتی و درمانی، توسعه حمایت های اقتصادی سالخوردگان از طریق توسعه چتر حمایتی بیمه ای از سالخوردگان اشاره نمود. از سوی دیگر، در سطح کلان، سالخوردگی جمعیت پیامدهایی همچون کاهش نیروی کار، افزایش بار مالی صندوق های بازنشستگی، عدم توازن در پرداخت های بیمه ای و ... را در بر دارد که بایستی برنامه ریزی‌های کارآمدی در مواجهه با این پیامدها صورت گیرد.

در این راستا، شناخت ویژگیهای اقتصادی، اجتماعی و سلامت سالمندان با هدف برنامهریزی و سیاست-گذاری جهت توانمندی سالمندان در سالهای آتی چه در سطح ملی و چه در سطح منطقهای از اهمیت بالایی برخوردار است.